قدر لبخند تو را حیف، ندانستم و رفت

شب قدری که به اوراق رقم زد غم و رفت

***

من همان یک قدح از زندگی ام باقی بود

زندگی، مست، قدح هام شکست از دم و رفت

خوابِ یأس از تو مرا برد به ویران آبان

همه آبادیِ من ریخت زِ سامانم و رفت

کاش در سایه ی همسایگی ات می ماندم

بی سحاب تو در این بادیه جا ماندم و رفت

گرچه از روی جمیل تو کَرَم می بارد

لیک شد باغ عدن با منِ چون آدم و رفت