این مطلب از همان اشعار دو سه سال پیش است که البته دوستش دارم:

بر نِی سَرِ سربلند، نی می فهمد/ حال مغ مست پیر، مِی می فهمد

غافل شده مستغرقِ در لذت ها/ گرمای حیاتِ هور، دی می فهمد

***

حالِ ملَکِ طرد شده از ملکوت/ آن کرده گناهِ نیک پی می فهمد

دردِ سرِ راهِ منزلِ لیلی را/ مجنون که مسیر کرده طی می فهمد

گویند که ثامن الحجج بود غریب/ اما چه کسی چو شاهِ ری می فهمد؟

آنکس که به حق است مجیب الدَّعَوات/ داعی چو نگفته است"ای"، می فهمد

فرمود خدا که مومنان، شاهدِ من/ باشید ولی اسیر، کی می فهمد؟

شاهد بِزی و شهید رو تا برهی/ این، مست، بدونِ های و هی می فهمد

اشعار وسیله اند و مقصود نی اند/ مقصود من آنکه هست، وی می فهمد

اشک و چَه و آن دلیر، مه می داند/ دندانِ شکسته،خوب، نِی می فهمد

به یاد و مناسبت شهادت سید حسین رفیق