جز تو ام راهی نبود!

رفتم و باز آمدم

بار آمدم

خوار آمدم

تنها و بی یار آمدم

خاک نشین

مشق ها نقش بر آب

عشق ها در دلِ خواب

ماند و بر آینه ی دل صد و ده آه کشید

خواستم تا بروم تا وسط چشمه ی نور

آن سراپرده ی دور

آن بلندای قریب

چهار مصراعی ها 2

1-

من در میان بیم و امیدم که باز هم/ یا آرزو به کام رسد یا به بازدم

گویی که هیچ چاره ای از گرگ و میش نیست/ گویا که عمر می بَرَدَم در هزارخم

***

بغض

دست بر دامنِ فلک کردم

تاول آکند، پای در بندم

***

چهار مصراعی ها

چند چهار مصراعی قدیمی:

1

بردار سبوی و می بشو بر درِ اوی/ دربارِ صفاست، می نشین در برِ اوی

نزدیکِ سحر چو در رسیدی ز سفر/ سرخاب بزن به خاور از ساغرِ اوی

***

نی می فهمد

این مطلب از همان اشعار دو سه سال پیش است که البته دوستش دارم:

بر نِی سَرِ سربلند، نی می فهمد/ حال مغ مست پیر، مِی می فهمد

غافل شده مستغرقِ در لذت ها/ گرمای حیاتِ هور، دی می فهمد

***

بی ربط

زیر باران و روی جاده ی خیس/ مردِ بی برگِ روزگارانم

شانه ام کشوری ست کم پهنا/ لالم و هم نوای بارانم

***

تُنگِ عادت

چندی ست در غیاب تو این قلب بی تپش

با تکه های آینه عادت نموده است

***